Ya Vicdanın?

Dostluk mu dedi birisi? 

Arkadaşlık mı ? 

Neler vermedik ki neler bekleyerek.. 

Bi düşünsene Ben kötü anlarımı, iyi anlarımı, başarılarımı, başarısızlıklarımı, sevincimi, üzüntümü herşeyimi paylaştım. Gülümsedim ilk sizi aradım, ağladım aradım, kazandım aradım, kaybettim aradım Hep şeffaf oldum. Dost sandım yanımdasınız sandım arkadaşım sandım. Güvendim, inandım. 

Ama şimdilerde bakıyorum da Ben ne kadar büyük hatalar yapmışım. Çok güvenmişim çok önemsemişim. Yaşadığım onca kötü günün ardından Instagram’dan mesaj atmanın dışında hiç kimse önemseyip arayıp sormadı bile (bir kaç kişi hariç) Artık aklıma tek bir şey geliyor; ya siz gerçekten benim hep mutsuz olmamı istediğiniz ben bunu fark etmedim, ya da Gerçekten hiç dost olmamışız siz hep sadece sıradan arkadaş olmuşsunuz benim için ben gözümde büyütmüşüm. Kızgınlığım Kırgınlığım veya buna benzeyen hiçbir duygum yok! Üzülmüyorum da. Şaşırıyorum sadece gün geçtikçe daha da çok şaşırıyorum sma öğreniyorum. Binbir türlü bahanelere sığındınız, gelmediniz,aramadınız sormadınız başarılarımı takdir etmediniz. 

İnsanlar size engel koyabildiler. Arkasından binbir türlü konuştuğunuz insanlarla ahbap oldunuz. İlişkilerimi de şeffaf yaşadım her anıma ortak ettim sizi paylaştım en güzel anlarımı. Dertleştim sizle belki ihanetlerimi dinlediniz. Ayrıldım, haykırdım, ağladım Ama sustunuz köşeden izlemeyi tercih ettiniz. Yine sustum boşver dedim. Öyle olması gerekmiştir dedim kendimi tatmin ettim. 

Ama öğrendim mi? Hayır! 

Ben yine birisine aynı güvenirim, yine herşeyimi paylaşırım. Yine susmam, söylemediklerimi bile söylerim. Sarılırım seni ben bilirim. Benim için dostluk sen, ben değil! biz olabilmek!

Sustuklarım, benim aciz durumlarımda sustuklarım, kafamı kaldırdığımda paylaşmak için sizi bulamadığım anlar varya işte o anlar yakacak bir gün içinizi.

Ben mi ? Hala dostum, ilk koşanım. 

Herşeyimi paylaşanım. 

Siz bir gün bencilliğinizi bir yerde unutursunuz da gerçek dost olmayı öğrenirsiniz umarım bir gün.  

Herşey geçici yaş, ömür, para, aşk! 

Sadece nasıl bilirdiniz diyecek hoca sen iyi bilirdik diyeceksin. 

Vicdanın rahat edecekse o an. Şimdi yazdıklarımı unut. 

 iyi edemedik diye kemirecekse içini vicdanının sesi.. derin bir sessizlikle sen düşüneceksin onu. 

Hiçbirimiz hiçbir şeyimizi götüremeyeceğiz belki ama benim vicdanım rahatça gelecek benimle. 

Paylaşmak istedim, 

Samy Ertan 

Ölen Sadece Zamanmış!

Ne kadar yanılmak istesem de hayatım boyunca İkili ilişkilerdeki tahminlerimde hiç yanılmadım biliyormusunuz? 

İster tecrübe deyin, isterseniz ukalalık fark etmez ikiside kabulüm. İkiside benim:)

Genelde kendimi şarkılarla ifade etmeyi sevdiğimdendir herhalde ki; ayrılık şarkılarına çok maruz kalan günler geçirdim, ağladım, uykusuz kaldım,

Güçlü durdum, üzüldüm ama elimden geldiğince belli etmedim, bazen umursamaz olduğumu düşündüler aldırış etmedim. Ve nihayet yazmaya karar verdim;

Dostlarımdan kırıldım, hatalar yaptım ama hep sonunda yalnız kaldım. Gerçi sadece kendimle olmayı hep sevmişimdir. Şikayet etmiyorum ama hak ettim mi tartışılır.

Şimdi Diyeceksiniz ki yalnız kaldıysan mutlaka suçlusudur, haksızsındır! 

Suçlu olmadım hiç ama haksız olduğum durumlar oldu biliyorum, hatta saldırdığım anlar bile olmuştur! Fakat hayır öyle değil diye haykırmaktan yorulduğumdandır ki bu sefer sustum.

İfade ettiğim şeyin anlaşılmadığını yada yanlış anlaşıldığını anladığım an hırçınlaştım, ama kalpten değil anlık öfkeler diyelim.  

sadece gerçek dostlarım yada öyle sandığım kişiler tarafından haksızlıklarım, hırçınlıklarım kabul görsün, sorgulansın istedim hepsinin bir sebebi vardı, durup dururken delirmedim:)

Gelelim derin meseleye, ben mi iyi bir sevgili olamadım ya da insanlar bana verdikleri sözleri tutmadılar, tutamadılar orası biraz karışık. 

Seni asla bırakmam denilen her söze her defasında inandım, inanmak istedim. 

Tüm kalbimle sevsemde ve bunu belli etmekten asla çekinmesemde sonunda vazgeçilen yine ben:) benimle uğraşmak zordur bakma sen ama, tüm kapılarımı aşk’a açmak en büyük hatalarımdan biri sanırım. Gel gör ki bende rüzgar en sert POYRAZdan esti bu sefer! 

Tekrar denememek üzere küstüm aşk’a. Bana yaramıyormuş bir kere daha anladım. 

Aklı sende olmayanı yüreğinde taşımak büyük bir yük ve ben aklı bende olmayanı yüreğimde taşımaktan vazgeçtim. 

NOT;

“Aslında kalbimle yarıştın, yarışı kazanamayınca da bükemediğin bileği kırdın misali kırdın kalbimi” 

Bir şarkının içinde kulağıma çalınmış şöyle bir dize var aklıma gelen ; kızgınlıklar geçer belki zamanla, kırgınlığım asla! Tarifi imkansız diye düşündüğüm vazgeçişlerimin tarifi olsun bu. 

Aslına Bakarsanız,

Sizinle aynı pencereden bakmayan insanların sizi anlaması zor ve asıl zora soktuğum durum beni anlamalarını bekleyerek büyük hata yapmak.

seni anlamasını, acını paylaşmasını nasıl beklersin, yaşanmışlıkları seninle aynı olmayanlar senin ruh halini anlamaz, anlayamaz! Kabul et be yavrum:)

Hep katılmışımdır bu söze; şarkıların sözlerini dinleyen duyguları ile, sadece müziğine eşlik eden duyarsızlığı ile yaşıyormuş!

Ben hem dinliyor, hem söylüyorum ya bu deliliğim ordan galiba. 

Dost olmayı hep iyi bildim, yıllarca durdum sağlam bir heykel gibi, iyi bildim dostlarımın acılarını, herşeyi paylaşmayı,

kulaklarımla duydum aldırış etmedim arkamdan konuşulanları.

Ancak birini nereden vuracağınızı bilmek ve o silahı asla kullanmamak en büyük dostluk değilmidir zaten? 

Ben vurmadım! O silahı tutmadım bile çekmecemde! Onlar tuttuğumu sandı, yanıldılar ben onların bunu düşündüklerine kırıldım, kırıldığım yerde de kaldım. 

Vurmazsınız belki ama bilirsiniz kırılacağı yeri dostun, sevgilinin!

Vurmayı Tercih ettiler! O ayrı!

Canınız sağolsun!

Hakta yerini bulur er yada geç, Ah da!

Hiç Alınmıyorum artık, aldırış etmiyorum gülüp geçiyorum delirdiğimi düşünenlere, saldırmıyorum, cevap vermiyorum.

Bu da benim yaşam biçimim! 

Neden böyle oldu? Acaba böylemi? Şöylemi? Diye sorgulamakla geçti hayatım. Buna çanak tutmanız hiç mi katkı değil? Bir düşünsenize!

Sorgulamıyorum artık insanları!

sana bunu yaptıracak, düşündürecek hale ne getirdi? ne yaptılar? ne yaptım? diye yaklaşımlarını Bekliyorum herkes adresimi iyi biliyor yeterki karşıma geçip konuşacak cümleleriniz olsun ben dinlerim.

Çünki siz mimarısınız yaşadıklarımın! 

Kendinize; 

-ben ne yaptım! dediğinizde ve cevabını verebildiğinizde, vicdanınız rahatsa 

aynı şeyi konuşacağız işte! 

Duygularımı, yarı yolda bırakılışımı, kırgınlıklarımı anlatmaya çalıştım.

ya şarkı söylemeliydim avaz avaz yada yazmalıydım. Yazmayı tercih ettim. 

Herşeyin anısına derin saygılarımla!

Teşekkürler!